Mission Paani: ಭಾರತದ ನೀರಿನ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟಿನ ಭಾರ ಹೊತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಮಹಿಳೆಯರು, ಇದು ಗ್ರಾಮೀಣ ಪ್ರದೇಶದ ದುರಂತ!

ನಾವು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಟ್ಯಾಪ್​ ತಿರುಗಿಸಿದ ತಕ್ಷಣ ನೀರು ಬರುತ್ತಿರುವುದರಿಂದ ನೀರಿನ ಬೆಲೆ ಸಿಟಿ ಮಂದಿಗೆ ತಿಳಿಯುತ್ತಿಲ್ಲ. ಅದಷ್ಟೋ ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಕುಡಿಯುವ ನೀರಿಗಾಗಿ ನದಿ, ತೊರೆಗಳು, ಬಾವಿಗಳು ಮತ್ತು ಇತರ ಜಲಮೂಲಗಳ ಮೇಲೆ ಅವಲಂತಿರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ನಾವು ಇಲ್ಲಿ ಲೆಕ್ಕವಿಲ್ಲದಷ್ಟು ನೀರು ವೇಸ್ಟ್​ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ. ಅತ್ತ ಒಂದು ಹನಿ ನೀರಿಗಾಗಿ ಪರದಾಟ ನಡೆಸುವಂತಾಗಿದೆ.

ಹೀಗೆ ನೀರಿಗೂ ಹಾಹಾಕಾರ ಇರುವ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ನೀರು ಸಂಗ್ರಹಿಸುವಲ್ಲಿ ಮಹಿಳೆಯರು ಪ್ರಮುಖ ಪಾತ್ರ ವಹಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಕುಡಿಯುವ ನೀರು ತರಲು ಗಂಟೆಗಟ್ಟಲೆ, ಹತ್ತಾರು ಕಿಲೋ ಮೀಟರ್​ ನಡೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ಇದು ನಮ್ಮ ಗ್ರಾಮಿಣ ಪ್ರದೇಶಗಳ ದುರಂತ.

ದೈನಂದಿನ ಮನೆಯ ಅಗತ್ಯಗಳಿಗಾಗಿ ನೀರನ್ನು ಪಡೆಯುವುದು ಮಹಿಳೆಯ ಕೆಲಸ ಎಂದು ಯುಗಯುಗಾಂತರಗಳಿಂದ ಗುರುತಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ಭಾರತದ ಕೆಲವು ಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ, ಈ ದಿನದಲ್ಲಿಯೂ ಮಹಿಳೆಯರು ನೀರನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಹಲವಾರು ಕಿಲೋಮೀಟರ್‌ಗಳಷ್ಟು ನಡೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಾರೆ.

ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮಹಿಳಾ ಆಯೋಗದ ವರದಿಯ ಪ್ರಕಾರ, ಗ್ರಾಮೀಣ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಕುಡಿಯುವ ನೀರಿನ ಮೂಲವನ್ನು ತಲುಪಲು ಮಹಿಳೆಯರು ಇನ್ನೂ 2.5 ಕಿಮೀ ವರೆಗೆ ನಡೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಾರೆ.

ವಿಶ್ವದ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ 17 ಪ್ರತಿಶತದಷ್ಟು ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದರೂ ಭಾರತವು ಜಾಗತಿಕ ಸಿಹಿನೀರಿನ ಕೇವಲ 4 ಪ್ರತಿಶತವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಕೇಂದ್ರೀಯ ಅಂತರ್ಜಲ ಮಂಡಳಿಯ 2017 ರ ಮಾಹಿತಿಯ ಪ್ರಕಾರ, ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು 256 ಜಿಲ್ಲೆಗಳು ಆತಂಕಕಾರಿ ಅಂತರ್ಜಲ ಮಟ್ಟವನ್ನು ದಾಖಲಿಸಿವೆ.

ಮುಂದಿನ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಅಂತರ್ಜಲ ಕುಸಿಯುವುದರೊಂದಿಗೆ ಈ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಇನ್ನಷ್ಟು ಹದಗೆಡಲಿದೆ. ಬಹುಪಾಲು ಗ್ರಾಮೀಣ ಕುಟುಂಬಗಳು ಪೈಪ್ ಮೂಲಕ ಕುಡಿಯುವ ನೀರಿನ ಪ್ರವೇಶವನ್ನು ಹೊಂದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಅನೈರ್ಮಲ್ಯ ನೀರಿನ ಮೂಲಗಳನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸಿವೆ.

ದಕ್ಷಿಣದ ಅನೇಕ ನಗರಗಳಲ್ಲಿ ನೀರಿನ ಕೊರತೆಯಿದೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ವಾರಕ್ಕೆ ಎರಡು ಬಾರಿ ನೀರನ್ನು ಪಡಿತರಗೊಳಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. 250 ಟ್ಯಾಂಕರ್‌ಗಳು 2,250 ಟ್ರಿಪ್‌ಗಳನ್ನು ಚೆನ್ನೈನ ಬಾಯಾರಿಕೆಯನ್ನು ನೀಗಿಸುತ್ತದೆ. ಹೈದರಾಬಾದ್‌ನಲ್ಲಿ ಮೂರು ದಿನಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ನೀರು ಸಿಗುತ್ತದೆ.

ಗ್ರಾಮೀಣ ಪ್ರದೇಶದ ಮಹಿಳೆಯರು ದಿನಕ್ಕೆ ಸರಾಸರಿ 3-4 ಗಂಟೆಗಳ ಕಾಲ ತಮ್ಮ ಕುಟುಂಬಗಳಿಗೆ ಕುಡಿಯುವ ನೀರು ತರಲು ಕಳೆಯುತ್ತಾರೆ. ಈ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಸಮಯವನ್ನು ಆರ್ಥಿಕ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಿಗೆ ಅಥವಾ ಶಿಕ್ಷಣವನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು.

ಎನ್‌ಸಿಡಬ್ಲ್ಯೂ ಅಧ್ಯಯನವು ಗ್ರಾಮೀಣ ಮಹಿಳೆಯೊಬ್ಬರು ವರ್ಷಕ್ಕೆ 14,000 ಕಿ.ಮೀ ಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ನೀರು ತರಲು ಹೋಗುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ವರದಿಯಲ್ಲಿ ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿದೆ. ನಗರ ಪ್ರದೇಶದ ಮಹಿಳೆಯರು ಅಷ್ಟು ದೂರ ನಡೆಯದೆ ರಸ್ತೆ ಬದಿಯ ನಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ನೀರಿನ ಟ್ಯಾಂಕರ್‌ಗಳಿಂದ ನೀರು ಸಂಗ್ರಹಿಸಲು ಗಂಟೆಗಟ್ಟಲೆ ಉದ್ದನೆಯ ಸರತಿ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲುತ್ತಾರೆ.