Ancient India Love: ಪ್ರೀತಿಯ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಮುಂದಿತ್ತು ಪ್ರಾಚೀನ ಭಾರತ: ಸಂಗಾತಿಯ ಆಯ್ಕೆಗೆ ಇಲ್ಲಿ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಕೊಡ್ತಾ ಇದ್ರಂತೆ

ಸದ್ಯ ಜಗತ್ತಿನಾದ್ಯಂತ ಪ್ರೀತಿಯ (Love) ದಿನಗಳು ಶುರುವಾಗಿದೆ. ಕಪಲ್ಸ್​ಗಳಿಗೆ ಈ ವಾರವನ್ನು ವಿಶೇಷವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ವಾಸ್ತವವಾಗಿ, ವ್ಯಾಲೆಂಟೈನ್ ಸಂಸ್ಕೃತಿಗೆ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ವಿರೋಧವಿದೆ. ಪ್ರೇಮಿಗಳ ದಿನದಂದು ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುವುದು ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಭಾಗವಲ್ಲ ಮತ್ತು ಭಾರತೀಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ಭ್ರಷ್ಟಗೊಳಿಸುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ಹಲವು ಸಂಘಟನೆಗಳು ಆರೋಪಿಸಿವೆ. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಭಾರತೀಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ  ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುವ ಸಂಪ್ರದಾಯವಿದೆ ಎಂದು ನಾವು ಪ್ರಾಚೀನ ಪುಸ್ತಕಗಳು ಮತ್ತು ಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲಿ ಓದಬಹುದು. ಪ್ರಾಚೀನ ಭಾರತದಲ್ಲಿನ (Ancient India) ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳು ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಮದುವೆಗೆ ಬಂದಾಗ ಪ್ರಗತಿಪರವಾಗಿವೆ.

ಕಾಳಿದಾಸನ ನಾಟಕವೊಂದು ವಸಂತಕಾಲದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಪ್ರೇಮಿಗೆ ಕೆಂಪು ಹೂವಿನ ಮೂಲಕ ಪ್ರೇಮ ಪ್ರಸ್ತಾಪವನ್ನು ಹೇಗೆ ಕಳುಹಿಸುತ್ತಾನೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಉಲ್ಲೇಖಿಸುತ್ತದೆ. ಇದರಲ್ಲಿ ಅಥರ್ವವೇದವು ಮುಂದಿನ ಭಾಗವಾಗಿದೆ. ಪ್ರಾಚೀನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಪೋಷಕರು ಸಂತೋಷದಿಂದ ಹುಡುಗಿಗೆ ತನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಆರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಅವಕಾಶ ನೀಡುತ್ತಾ ಇದ್ದರು ಎಂದು ಅದು ಹೇಳುತ್ತದೆ.

ಯುರೋಪ್ನಲ್ಲಿಯೂ, ಪ್ರೇಮಿಗಳ ದಿನ ಫೆಬ್ರವರಿ 14 ರಂದು ಬರುತ್ತದೆ. ಈ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ವಸಂತ ಬರುತ್ತದೆ. ಇದನ್ನು ಮಧುಚಂದ್ರದ ಅವಧಿ ಅಥವಾ ಕಾಮೋತ್ತೇಜಕ ಕಾಲ ಎಂದೂ ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಈ ಋತುವಿನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಯು ಹೇರಳವಾಗಿ ಬರುತ್ತದೆ ಅಂತೆ. ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಪ್ರಣಯ ಮೆರೆಯುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ವಸಂತವು ಪ್ರೀತಿಗೆ ನೇರವಾಗಿ ಸಂಬಂಧಿಸಿದೆ ಎಂದು ಜನರು ನಂಬಲಾಗಿದೆ.

ಕೆಂಪು ಹೂವುಗಳ ಮೂಲಕ ಪ್ರೀತಿಯ ಪ್ರಸ್ತಾಪ

ಕಾಳಿದಾಸ ಕ್ರಿಸ್ತಪೂರ್ವ 150 ಮತ್ತು 600 ರ ನಡುವೆ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದನೆಂದು ನಂಬಲಾಗಿದೆ. ಕಾಳಿದಾಸನು ಮಾಳವಿಕಾಗ್ನಿಮಿತ್ರಂ ನಾಟಕವನ್ನು ಎರಡನೇ ಸಂಗ್ ದೊರೆ ಅಗ್ನಿಮಿತ್ರನನ್ನು ನಾಯಕನಾಗಿ ಬರೆದನು. ಕ್ರಿ.ಪೂ.170ರಲ್ಲಿ ಅಗ್ನಿಮಿತ್ರ ಆಳಿದ. ಈ ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ರಾಣಿ ಇರಾವತಿಯು ವಸಂತಕಾಲದ ಆಗಮನದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಕೆಂಪು ಹೂವಿನ ಮೂಲಕ ರಾಜ ಅಗ್ನಿಮಿತ್ರನಿಗೆ ಹೇಗೆ ಪ್ರೀತಿಯ ಪ್ರಸ್ತಾಪವನ್ನು ಕಳುಹಿಸುತ್ತಾಳೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸುತ್ತಾನೆ.

ವಸಂತವು ಪ್ರಣಯದ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿಸಲಾಗಿದೆ

ಕಾಳಿದಾಸನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ವಸಂತ ಋತುವಿನ ಆಗಮನದಲ್ಲಿ ಪ್ರಣಯದ ಭಾವನೆಗಳು ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿರುತ್ತವೆ. ಪ್ರೇಮ ಪ್ರಕರಣಗಳಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿರುವ ಎಲ್ಲಾ ನಾಟಕಗಳ ಪ್ರದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಇದು ಸರಿಯಾದ ಸಮಯ. ಈ ವೇಳೆ ಮಹಿಳೆಯರು ತಮ್ಮ ಪತಿಯೊಂದಿಗೆ ಉಯ್ಯಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಬೀಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಬಹುಶಃ ಇದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಇದನ್ನು ಮದನೋತ್ಸವ ಎಂದೂ ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಈ ಋತುವಿನಲ್ಲಿ ಕಾಮದೇವ ಮತ್ತು ರತಿಯನ್ನು ಪೂಜಿಸುವುದು ವಾಡಿಕೆ.

ಇದನ್ನೂ ಓದಿ: ಈ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರೇಮಿಗಳ ದಿನದ ಆಚರಣೆ ಇಲ್ಲ, ಸೆಲೆಬ್ರೇಶನ್​​ ಮಾಡಿದ್ರೆ ಜೈಲು ಶಿಕ್ಷೆ ಫಿಕ್ಸ್!

ಲಿವಿನ್ ನಂತಹ ಸಂಪ್ರದಾಯವೂ ಇತ್ತು.

ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮಗ್ರಂಥಗಳ ಪ್ರಕಾರ, ಪ್ರಾಚೀನ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಹುಡುಗಿಯರು ತಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ಹುಡುಗನನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡುವ ಹಕ್ಕನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರು. ಅವರು ತಮ್ಮದೇ ಆದ ಷರತ್ತುಗಳ ಮೇಲೆ ಪರಸ್ಪರ ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾ ಇದ್ದರು. ಅವರು ಒಪ್ಪಿಗೆಯಿಂದ ಒಟ್ಟಿಗೆ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಅಂದರೆ, ಯುವ ದಂಪತಿಗಳು ಪರಸ್ಪರ ಇಷ್ಟಪಟ್ಟರೆ, ಅವರು ಒಟ್ಟಿಗೆ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರ ಮದುವೆಗೆ ಪೋಷಕರ ಒಪ್ಪಿಗೆ ಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ. ವೈದಿಕ ಪುಸ್ತಕಗಳ ಪ್ರಕಾರ, ಇದು ಋಗ್ವೇದ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಮದುವೆಯ ಅತ್ಯಂತ ಹಳೆಯ ಮತ್ತು ಸಾಮಾನ್ಯ ರೂಪವಾಗಿತ್ತು. ಲಿವ್ ಇನ್ ರಿಲೇಶನ್ ಶಿಪ್ ನಂತಹ ಸಂಪ್ರದಾಯ ಆಗಲೇ ಇತ್ತು.

ಆಗ ಗಂಧರ್ವ ವಿವಾಹ ಶ್ರೇಷ್ಠವಾಗಿತ್ತು

ಅಥರ್ವವೇದದ ಒಂದು ಭಾಗವು ಹೇಳುತ್ತದೆ, ಪೋಷಕರು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಹುಡುಗಿ ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಆರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಅವರು ನೇರವಾಗಿ ಅವಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಹೊಂದಲು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಹುಡುಗಿಗೆ ಜ್ಞಾನೋದಯವಾಗಿದೆ ಎಂದು ತಾಯಿ ಭಾವಿಸಿದರೆ, ಅವಳು ಮಗನನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡುವ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಹುಡುಗಿಗೆ ನೀಡುತ್ತಾಳೆ. ಈ ಬಗ್ಗೆ ಅಸಾಮಾನ್ಯ ಏನೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಯಾವುದೇ ಧಾರ್ಮಿಕ ಸಂಪ್ರದಾಯವಿಲ್ಲದೆ ಗಂಧರ್ವ ವಿವಾಹವನ್ನು ಮಾಡಿದರೆ, ಅದು ಅತ್ಯುತ್ತಮ ವಿವಾಹವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ.

ಇದು ಇಂದಿಗೂ ಅನೇಕ ಬುಡಕಟ್ಟು ಸಮುದಾಯಗಳಲ್ಲಿ ಆಚರಣೆಯಲ್ಲಿದೆ

ಒಂದು ಹುಡುಗ ಮತ್ತು ಹುಡುಗಿ ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ಇಷ್ಟಪಟ್ಟರೆ ಮತ್ತು ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಇದ್ದರೆ ಅವರಿಗೆ ಮದುವೆಯಾಗಲು ಸಮಾಜ ಅವಕಾಶ ಕಲ್ಪಿಸುತ್ತದೆ. ಇಂದಿಗೂ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಛತ್ತೀಸ್‌ಗಢದಿಂದ ಈಶಾನ್ಯದವರೆಗೆ ಅನೇಕ ಬುಡಕಟ್ಟು ಸಮುದಾಯಗಳಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ಆಚರಣೆಗಳು ಮುಂದುವರಿದಿವೆ.